صدایی از زیر کتاب ها بلند شده بود ، نگاه که انداختم، خودم بودم؛ گویی بازگشسته ...

توی این شبایی که دارم اختلالاتو مرور می کنم، با شدت بیشتری از دفعات قبل توی چاله ی سندم روانشناسی غوطه ور میشم ... با این تفوت که اینبار بر خلاف دفعات قبل که می ترسیدم، ازش لذت می برم ... اینبار خودم با اشتیاق اختلالو بر می دارم و باهاش رویا پردازی می کنم ... لذت بخشه و جالب اینکه همین کار منو توی دسته ی اختلالای شخصیت اسکیزوئید و اسکیزو تایپ معلق نگه می داره ... توی یه لحظه به خودم نگاه می کنم که دارم توی لایه های شخصیت هایی که ساختم غرق می شم ... از نقش غرق شدن توی گذشته لذت می برم ... خودمو می بینم که صورتم پف کرده و روی آب شناورم و این تصویر خیلی خنده داره ... تا جایی که یه جاهاییش باید دلتو بگیریو بمیری از خنده ...